وابسته فرهنگی سرکنسولگری ایران در استانبول اعتقاد دارد سریال‌های ترکیه‌ای که در ایران و برخی کشورها طرفدار دارند با سبک زندگی ترکیه‌ای‌ها مطابقت ندارد و اگر سلبریتی‌هایشان هم در سیاست موضع‌گیری کنند میان مردم‌شان خریداری ندارد.

به گزاش تسنیم،  در پی گسترش دیپلماسی فرهنگی یا همان قدرت نرم از سوی کشورها مختلف در سراسر دهکده جهانی و توسعه ارتباطات ماهواره‌ای یا صعودی شدن ضریب نفوذ اینترنت یکی از راهکارهای مورد استفاده از سوی دولت‌ها برای انتقال فرهنگ، بازنمایی تمدن یا اثرگذاری در سبک زندگی جامعه هدفشان تولید و پخش فیلم و سریال‌ها یا حتی در پاره‌ای از موارد بازی‌های کامپیوتری و چاپ و نشر کتاب است.

به گفته کارشناسان اگرچه  با ورود صفر‌و یک‌های مجازی به زندگی حقیقی مردم در کنار توسعه فناوری‌های نوین در ارتباط ماهواره‌ای کلاً درگاه‌های دسترسی مخاطبان به محتوا نسبت به گذشته بسیار متفاوت شده است، اما از گذشته‌های دور تا همین امروز در عصر ارتباطات؛ تولید و پخش فیلم یا سریال در قالب‌های مختلف به دلیل هم‌ذات پنداری مخاطبان با کاراکتر‌ها و شخصیت‌های داستانی  آنها یکی از کاربردی‌ترین شیوه‌های اثرگذاری در میان مخاطبان شناخته شده و کشورهایی در این زمینه امکانی در اختیار دارند در تلاش هستند با استفاده دقیق از این امکان در جامعه هدفشان اثرگذاری داشته باشند .

به عنوان مثال پس از پایان جنگ جهانی دوم؛ هالیوود دست‌بکار شد و با تولید انواع فیلم‌ها و سریال‌ها نسبت به القاء ابرقدرت بودن، آمریکا در مقابل دیگران حجم بالایی از فیلم و سریال را روانه بازار کرد تا به این ترتیب علاوه بر مجرم جلوه دادن نازی‌ها، آمریکایی‌ها را علی‌رغم تمام جنایاتشان مثل بمباران اتمی ناکازاکی و هیروشیما به عنوان منجی دیگران به نمایش بگذارد، یا حتی بعد‌تر در دهه شصت میلادی با استفاده از همین ابزار پر از رنگ و لعاب، سبک زندگی آمریکایی یا عبارت دیگر واژه "سرزمین فرصت‌ها" را برای مهاجرت به آمریکا در سراسر دهکده جهانی تثبیت کند و این روند تا همین امروز برای تحریف واقعیات یا وارونه نشان دادن تاریخ - نمونه بارز آن موضوع هولوکاست یا جنایات آمریکا در کشور ویتنام - و القاء نظرات تعیین شده در اندیشکده‌های آمریکایی و صهینونیستی با استفاده از محتوای سینمایی یا تلویزیونی را ادامه داد.

این درحالی است که در نقطه مقابل سایر کشورها نیز رفته رفته با توجه به اهمیت استفاده از دیپلماسی فرهنگی یا همان قدرت نرم و جایگاه ویژه محتوای تلویزیونی و سینمایی در همین مسیر گام برداشتند تا بتوانند با ارائه تصویری دقیق و روایتی صحیح از تاریخ، تمدن، سبک زندگی و اندیشه خودشان مقابل دیگران ایستادگی کنند و به نوعی مانع از اثرگذاری محتوای خارجی در سبک زندگی متعارف داخل مرزهایشان باشند.

در کشورمان ایران نیز اگرچه از گذشته فعالیت‌هایی برای استفاده از این ابزار جهت بازنمایی تاریخ، تمدن و واقعیت کشورمان انجام شده است، اما با درنظر گرفتن اهمیت استفاده از دیپلماسی فرهنگی یا همان قدرت نرم در دوره‌ای که علاوه بر تهاجم فرهنگی شاهد اجرای پروژه ایران هراسی هستیم؛ لازم است در استفاده از ظرفیت فیلم و سریال ایرانی در مقابل این جبهه نه در موضع پدافند بلکه در حالت آفندی گام‌های استوارتری برداریم و خوشبختانه استفاده از این روند در دولت سیزدهم به شدت مورد توجه قرار دارد. زیرا کشورهای مدعی در ساخت فیلم و سریال، امروزه قدرت سیاسی، نظامی، اقتصادی یا بطور کلی خط و مشی خودشان را با زبانِ‌ هنر به نمایش می‌گذارند.
این درحالی است که طی چند سال اخیر، ترکیه‌ به عنوان همسایه‌ شمال غربی کشورمان با اشتراک‌های فرهنگی و تاریخی تقریباً مشترک ایران توانسته در این زمینه گام‌های موثری بردارد و با ساخت سریال‌های مختلف در جوامع هدفش از آمریکای لاتین گرفته تا کشورهای حاشیه خلیج فارس یا حتی آسیای میانه و جنوب شرقی آسیا اثر گذاری داشته باشد که البته در ایران نیز نظر برخی مخاطبان را به خود جلب کرده است. سریال‌هایی که مدتی سریال‌سازان کشرومان نیز در شبکه نمایش‌خانگی به لاکچری‌بازی‌ها و سبک زندگی مدرنش علاقه‌مند شده و به کپی‌برداری از آنها روی آوردند.

در همین زمینه و برای رسیدن به واقعیت اینکه ترکیه چگونه توانسته با استفاده از ابزار سینما و تلویزیون بخصوص ساخت سریال در دیپلماسی فرهنگی خود گام بردارد و ایران دارای چه فرصت‌هایی است، گفت‌وگویی با حسن دیدبان، وابسته فرهنگی سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران در استانبول داشتیم که وی در سخنانش به نکته جالبی اشاره کرد و گفت: اصلاً  سریال‌های ساخته شده در این کشور با واقعیت جامعه ترکیه مطابقتی ندارد.

به گفته دیدبان نه آنها چنین سبک زندگی‌ای دارند و نه مردمانش خیلی طرفدارِ ساخت چنین سریال‌هایی‌؛ اما ترکیه‌ای‌ها  بیشتر علاقمند سریال‌های تاریخی هستند، تا بتوانند به واسطه آنها نسبت به گذشته‌ خود یا همسایگان اطلاعات دقیق‌تر و بیشتری داشته باشند.

او همچنین معتقد است اثرگذاری سلبریتی‌های ترکیه‌ای در میان جامعه خودشان تنها مربوط به هنر یا حواشی مرتبط با آن است و بطور کلی سلبریتی‌های ترکیه توجه یا اثرگذاری در مسائل سیاسی ندارند و  اگر هم بعضاً نسبت به اینگونه مسائل اظهار نظر کنند خریداری میانِ مردم ندارد.