همه ورزشکاران در هر رشته ای باید تعهدنامه امضاء کنند و ملزم به رعایت آیین نامه ها باشند و تکلیف آنها قبل از حضور در تیم ملی و قبل از اعزام به مسابقات بین المللی مشخص شود.

در روزها و ماه های پس از فتنه سال گذشته، در کنار موفقیت ها و افتخارات ورزشی در عرصه بین المللی، متأسفانه بعضاً شاهد یک اتفاق دشمن شاد کن از سوی برخی ورزشکاران بوده ایم. ماجرا از این قرار است که در برخی تیم های ورزشی که از کشورمان به مسابقات بین المللی اعزام شدند، مشاهده شد که ورزشکارانی که پیراهن تیم ملی کشورمان را بر تن داشتند، هنگام پخش سرود ملی، سکوت معنادار داشته اند و یا با چهره ای که نشان از بی تفاوتی دارد، به نوعی به سرود ملی کشورمان بی احترامی کرده اند.

در این زمینه، چند نکته قابل بیان است:

یک: سرود ملی و پرچم هر کشور، نمادی از هویت آن کشور است. بنابراین، بی احترامی به آنها از سوی یک ورزشکار، یعنی بی احترامی به ایران و مردم آن.

دو: شایسته است که هر ورزشکاری که به نمایندگی از کشور و مردم ایران به عرصه بین المللی می رود، با جان و دل سرود ملی را بخواند. شاید عده ای از ورزشکاران در گذشته هم در حالت عادی سرود نمی خواندند و خیلی هم حساسیت برانگیز نمی شد، اما باید بدانیم که در این روزها که دشمنان خارجی و رسانه های بیگانه از هر آبی می خواهند ماهی بگیرند، این نوع رفتارها – خواسته یا ناخواسته – با هر نیتی که صورت گیرد، به نوعی اقدام علیه جمهوری اسلامی و در حقیقت، اقدام علیه امنیت ملی و مردم محسوب می شود.

سه: طبیعی است که در جامعه ما مانند همه جای دنیا برخی افراد هستند که با حاکمیتشان، به هر دلیلی میانه خوبی ندارند. در هر صنف و گروهی هم این افراد هستند و قطعاً در میان ورزشکاران هم ممکن است برخی افراد با جمهوری اسلامی میانه خوبی نداشته باشند. اما نکته مهم این است که اگر کسی با جمهوری اسلامی مشکل دارد، نمی تواند در هیچ زمینه ای – چه ورزشی و چه غیر ورزشی - به عنوان نماینده جمهوری اسلامی در عرصه بین المللی معرفی شود!

وقتی او خودش را نماینده جمهوری اسلامی نمی داند یا نمی خواهد او را به عنوان نماینده جمهوری اسلامی بشناسند، ما چه اصراری داریم که او را نماینده جمهوری اسلامی بدانیم؟!

حتی اگر هیچ ورزشکاری هم نداشته باشیم، باز هم حق نداریم چنین افرادی را به عنوان نماینده جمهوری اسلامی به مسابقات بین المللی اعزام کنیم. البته کشور ما پر از استعداد است و در برخی از زمینه ها نوجوانان و جوانان، برای ورود به تیم های ملی و سربازی برای کشور و مردم، صف کشیده اند و نسبت به عقاید این مرز و بوم و همچنین سرود و پرچم آن عرق دارند.

اگر ورزشکاری در این مملکت پیدا شد که علاقه ندارد زیر پرچم و سرود جمهوری اسلامی در عرصه بین المللی حاضر شود، اصرار و منت کشی در مورد او وجود ندارد؛ حتی اگر پرافتخارترین ورزشکار دنیا و تاریخ ورزش هم باشد! باز هم نزد ما ارزشی ندارد.

در نتیجه، جمهوری اسلامی نمی تواند از پول و امکانات خود که متعلق به همه مردم و دلدادگان جمهوری اسلامی است، برای رشد این افراد استفاده کند و آنها را تا سطح ورزشکار حرفه ای برساند و بعد شاهد توهین آنها به جمهوری اسلامی و مردم آن در عرصه بین المللی باشد.

چهار: اگر امروز سرود جمهوری اسلامی در همه جای دنیا طنین انداز می شود و پرچم مقدس کشورمان به اهتزاز در می آید، چنین چیزی حاصل خون هایی است که پای این انقلاب و نظام ریخته شده است. حاصل سال ها فداکاری و تحمل سختی های مردم این سرزمین است. حال با چه توجیهی اجازه دهیم که برخی افراد به همین راحتی به این پرچم و سرود بی احترامی کنند؟!

وزارت ورزش، فدراسیون ها و سایر مسئولین باید در مورد این اتفاقات به صورت قاطعانه و بدون رودربایستی ورود پیدا کنند. این افراد یا از کسانی هستند که عرق به پرچم و سرود ندارند و یا اینکه با بی تفاوتی در حال بی احترامی هستند. در هر دو صورت، برای ما قابل قبول نیست و توهین به مردم و کشور است.

از همین رو، همه ورزشکاران در هر رشته ای باید تعهدنامه امضاء کنند و ملزم به رعایت آیین نامه ها باشند و تکلیف آنها قبل از حضور در تیم ملی و قبل از اعزام به مسابقات بین المللی مشخص شود. اگر هم کسی نمی خواهد این شرایط را قبول کند، عاشق چشم و ابروی او که نیستیم! می تواند در داخل کشور و یا حتی خارج کشور (با هر عنوانی مثل پناهنده و ...) مشغول ورزش کردن شود!

اما حق نداریم با این توجیه که این افراد سرمایه هستند، ممکن است به کشورهای دیگر بروند و ... ساده اندیشی کرده و آنها را بزرگ کنیم و بعد به عنوان نماینده جمهوری اسلامی – که خودشان هم قبول ندارند نماینده جمهوری اسلامی هستند – به مسابقات بین اللملی بفرستیم! در اینجا به هیچ وجه نباید از اصول و خطوط قرمز کوتاه آمد. در غیر اینصورت، سنگ روی سنگ بند نخواهد شد.

در این میان، ممکن است برخی از ورزشکاران خلاف تعهد نامه و آیین نامه ها عمل کنند و زیر امضای خود بزنند. در اینجا وقتی با چند نفر، برخورد قاطع و عبرت آمیز صورت گرفت، بقیه هم حساب کار دستشان می آید. اما اگر تساهل و تسامح صورت گیرد، برخی افراد دیگر هم وقتی ببینند که کارشان هزینه ندارد و اساساً ورزشکار سالاری حاکم است، آنها هم برای ملت و کشور، حاشیه سازی می کنند.