روزنامه حامی دولت قبل بی‌آنکه به معدل تقریبا صفر درصدی دولت روحانی اشاره کند، مدعی شد رشد 4 درصدی در دولت رئیسی چنگی به دل نمی‌زند(!)

 کیهان: روزنامه هم‌میهن وابسته به غلامحسین کرباسچی در سرمقاله خود نوشت: «اگر بخواهيم در ميان دولت‌هاي پس از انقلاب، خوش‌شانس‌ترين دولت را نام بريم، يکي دولت اول آقاي ‌هاشمي است و ديگري دولت آقاي رئيسي. البته، دولت احمدي‌نژاد هم از حيث ديگري خوش‌شانس بود. دو دولت اول از حيث حمايت دربست تمام قواي حکومتي از آنان و نيز در اختيار داشتن همه‌ رسانه‌ها و محدوديت منتقدان خوش‌شانس بودند. البته، شايد چنين وصفي به‌نوعي بدشانسي هم باشد، چون اين يکدستي‌ها در بلندمدت و حتي کوتاه‌مدت نيز موجب ناکارآمدي مي‌شود. البته، تنش‌هاي بيش از اندازه هم اصلاً خوب نيست، ولي فقدان مخالف و منتقد يک عارضه سياسي است. در هر حال، براي اين دولت موانع خدمت مفقود است و هيچ توجيهي در عدم تحقق وعده‌ها پذيرفتني نيست. چنان‌که در بيانات رهبري هم عنوان شد، بهبود شرايط براي مردم ملموس نيست.»

این روزنامه اضافه کرد: «درباره تحريم‌ها بايد گفت، برخلاف دولت قبل که عده‌اي در حکومت و تعداد بيشتري هم در بيرون آن به‌شدت چوب لاي چرخ دولت مي‌گذاشتند و حتي تحريم‌ها را مثبت مي‌دانستند، در اين دولت که خود را ملتزم به رهنمودهاي رهبري معرفي مي‌کنند، همه شرايط براي حل اين مسئله در اختيار دولت است. منتقدان بيروني دولت هم صددرصد حامي رفع تحريم‌ها هستند. در داخل حکومت و رسانه‌هاي رسمي نيز حتماً هر اقدامي از جمله رفع تحريم‌ها را چندبرابر تبليغ و حمايت مي‌کنند؛ مثل ديگر اقدامات خارجي اين دولت، و اين دقيقاً در نقطه مقابل وضعيت دولت پيش است.

مسئله اصلي ارزيابي نتايج عملکردي دولت‌هاست. ما نيز بارها گفته‌ايم که حاصل هر اقدامي در دولت بايد خود را در کاهش تورم و نابرابري و افزايش توليد ناخالص داخلي، نرخ ارز و رشد اشتغال نشان دهد. اينکه آنها را به گردن دولت‌هاي قبل يا بيگانگان بيندازيد نه‌فقط رافع مسئوليت اين دولت نيست، بلکه عذر بدتر از گناه هم هست. همه اين شاخص‌ها در دو سال گذشته يا بدتر از قبل بوده يا مطابق انتظار نبوده است. وضعيت تورم و نرخ ارز که بسيار روشن است. نابرابري تغيير معناداري نکرد. اين به‌رغم آن است که يارانه‌ها 3 تا 4 برابر بيشتر شده در حالي‌ که بايد ضريب جيني را به‌شدت کم مي‌کرد. اين نشان مي‌دهد که سازوکار اصلي اقتصاد در مسير نابرابري بود که به‌رغم پرداخت يارانه‌ها ضريب جيني تغيير معناداري نداشته است. افزايش بي‌ثباتي بازار نيز در رشد نرخ‌هاي تورم و هم در ارز ديده مي‌شود. افزايش توليد ناخالص داخلي نيز در حد 4 تا 4/5 درصد چنگي به دل نمي‌زند زيرا دولت روحاني در اوج کرونا و تحريم‌هاي ترامپ در سال 99 بيش از 3 درصد رشد ايجاد کرد، ضمن اينکه درآمدهاي نفتي آن دولت در حداقل بود ولي در دولت کنوني به‌دليل شل شدن تحريم‌ها، درآمدهاي نفتي بيشتر شده است. در هر حال، معيارها براي ارزيابي کار دولت همين‌هاست که گفته شد، همين و ديگر هيچ».
درباره این تحلیل روزنامه هم‌میهن گفتنی است: 1) دولت روحانی ضمن اینکه با مجلس همسو مقارن بود، دارای بیشترین و کم‌سابقه‌ترین اختیارات هم بود که امضا و اجرای توافق برجام با وجود خسارت‌های هنگفتش، و همچنین بیشترین مجوز برداشت از حساب ارزی، از جمله این اختیارات بوده است. اما خروجی این اختیارات، دو برابر شدن شمار تحریم‌ها از یک‌طرف و شکستن رکورد‌های منفی اقتصادی (مانند: تقریبا صفر شدن معدل رشد اقتصادی 8ساله، هفت برابر شدن نقدینگی، ثبت بالاترین رکورد تورم، بالاترین ارقام استقراض و فروش اوراق، صفر کردن خزانه ارزی و تحویل دولت با 480 هزار میلیارد تومان کسری و 1500 هزار میلیارد تومان بدهی، 530 هزار میلیارد بدهی اوراق، و...) بود.

2) رفتار و گفتار دولت قبل، مبتنی بر لغو تحریم‌ها نبود بلکه نوعی از دیپلماسی مستأصل و التماسی بود که از متن آن 900 تحریم جدید علاوه‌بر 800 تحریم ما قبل برجام، پدید آمد و پایه این تحریم‌افزایی هم در دولت اوباما و با تحریم‌های ویزا و آیسا و سیسادا و ریل‌گذاری تحریم‌های کاتسا گذاشته شد. برخلاف ادعای روزنامه غربگرا مبنی‌بر اینکه درباره (لغو) تحریم‌ها، از داخل چوب لای چرخ دولت روحانی گذاشته شد، این رفتار خود دولت وقت بود که با واگذاری همه امتیازات در روز قبل از اجرای رسمی برجام، دستش را از ابزار فشار بر غرب خالی کرد و بنابراین آمریکا و اروپا با مشاهده درماندگی دولت معطل لغو تحریم‌ها، همین وضعیت را ابزار باج‌ستانی بیشتر قرار داد و دولت روحانی را به مدت چند سال سر کار گذاشت تا بی‌تحرکی و فشلی مدیریتی موجب توقف نرخ رشد اقتصادی و تولید شرایط رکود تورمی‌ شود.

3) روزنامه هم‌میهن، درباره رشد اقتصادی 4 درصدی می‌نویسد که این رقم چنگی به دل نمی‌زند(!) و حال آنکه این رقم را با معدل 6دهم درصدی در دولت برجام مقایسه کرد و ضمنا به یاد آورد که رشد فعلی، بدون برجام، با وجود تحریم‌ها و همچنین در کنار جبران کسری بودجه 480 هزار میلیاردی، تسویه ۲۷۰ هزار میلیارد تومان بدهی سود اوراق، تسویه ۱۰۰ هزار میلیارد تومان بدهی به صندوق‌های بازنشستگی، اختصاص ۴۰ هزار میلیارد برای رتبه‌‌بندی معلمان و ۵۴ هزار میلیارد برای تسویه بدهی بانک مرکزی اتفاق افتاده است. دولت رئیسی با وجود کسری مورد اشاره، ۴۶۴ هزار میلیارد تومان از بدهی‌ها و تعهدات دولت قبل را هم ظرف دو سال تسویه کرده. و اگر آن میراث کسری‌ها و بدهی‌ها در میان نبود، قطعا رقم رشد بهتری رخ می‌داد و کاهش نرخ تورم از 17 درصد فعلی به مراتب بیشتر و ملموس‌تر می‌شد.

4) روزنامه غربگرا با ادبیاتی مبهم و آمیخته به تحریف می‌نویسد: «درآمدهاي نفتي دولت قبل در حداقل بود ولي در دولت کنوني به‌دليل شل شدن تحريم‌ها، درآمدهاي نفتي بيشتر شده است». چرا در دولت برجام حتی مقارن با دولت بایدن، درآمدهای نفتی کشور سقوط کرد اما اکنون افزایش چشمگیری یافته است؟ تحریم‌های نفتی شل نشده و آمریکا بنابر اعلام وزارت خارجه‌اش سختگیرانه‌ترین تحریم‌ها را اعمال می‌کند، اما دولت رئیسی با اهتمام برای بی‌اثر کردن تحریم‌ها و دور زدن آن، توانسته صادرات نفت را از 300 هزار بشکه به قریب دو میلیون بشکه افزایش دهد و به همین دلیل، محافل آمریکایی و اروپایی افزایش چشمگیر صادرات نفت ایران را به نشانه مهم شکست تحریم‌ها ارزیابی می‌کنند.

5) در موضوع سفره و معیشت مردم که حتما معیار مهم و نهایی برای سنجش عملکرد اقتصادی دولت است، باید عنایت داشت که جبران هشت سال پسرفت اقتصادی آن هم با مجموع تورم چندصد درصدی (در برخی اقلام 700 تا 1000 درصدی) حتما به زمان نیاز دارد، هرچند که دولت تلاش دارد این دوره زمانی را کوتاه‌تر کند. در عین حال باید به روزنامه حامی اغتشاشات یادآور شد که آشوب‌افکنی به قصد کاهش یا توقف روند رشد اقتصادی ایران، نقشه مکمل دشمن برای تقویت اثرگذاری تحریم‌ها بود که متاسفانه جریان غربگرا در این میدان آزمون هم امتحان بدی پس‌داد و با برنامه دشمن برای ضربه زدن به رشد عمومی اقتصاد ایران همراهی کرد. بر این مبنا، آنها متهم ایراد خسارت به معیشت مردم هستند، هرچند که بر مبنای نتایج خیانت خود در حق اقتصاد کشور، زبان به طعنه و طلبکاری هم بگشایند. به بیان دیگر، علت اینکه غربگرایان از موفقیت‌های دولت فعلی شاکی هستند، نه غصه معیشت مردم، بلکه به این خاطر است که یک‌بار به‌واسطه سوءمدیریت در دولت قبل و نوبت دوم با کارشکنی و آشوب‌افکنی سعی کردند اقتصاد ایران و معیشت مردم را نابود کنند و حالا که می‌بینند دولت در مسیر درست رشد اقتصاد قرار گرفته، با روایت وارونه مسائل، عقده‌گشایی می‌کنند.