یکی از نکات مهم و قابل توجه در قالب ائتلاف دریایی آمریکا در دریای سرخ این است که به غیر از دولت ذره‌ای بحرین، هیچ کشور و دولت مهمی در سطح منطقه نظیر عربستان سعودی، مصر و یا امارات متحده عربی، حاضر به حضور در ائتلاف مذکور نشده است. البته که هر کدام از این دولت ها نیز دلایل خاص خود را در زمینه عدم عضویت در ائتلاف مذکور دارند.

همزمان با کنشگری فعال نیروهای انصارالله یمن در حمایت از مقاومت فلسطین و مردم غزه در بحبوحه حملات سنگین و گسترده صهیونیست ها به نوار غزه و به طور خاص تحرکات جدی این جنبش در مدت اخیر در هدف قرار دادن کشتی های تجاری که به سمت اراضی اشغالی در حرکت بوده و یا با صهیونیست ها مرتبط هستند، دولت آمریکا به همراه 9 دولت دیگر، از تشکیل یک ائتلاف دریایی برای مقابله با انصار الله یمن و تحرکات این جنبش در دریای سرخ و تنگه باب المندب خبر داده اند.

وزیر دفاع آمریکا "لوید آستین" به تازگی در موضع گیری گفته است که به غیر از آمریکا، کشورهای بحرین، انگلستان، کانادا، فرانسه، ایتالیا، هلند، نروژ، سیشل و اسپانیا، در ائتلاف مذکور حضور دارند. بسیاری از ناظران و تحلیلگران مسائل راهبردی بر این باورند که حملات حوثی ها به کشتی های تجاری که به سمت اراضی اشغالی حرکت می کنند و یا مرتبط با صهیونیست ها هستند، جدای از اینکه خسارات جدی را به رژیم اشغالگر قدس که بیش از 90 درصد تجارت خارجی آن به دریا وابسته است، وارد کرده، در عین حال، هزینه های تجارت دریایی در جهان(به ویژه برای قدرت های غربی) را نیز به نحو قابل ملاحظه ای افزایش داده است. کافی است توجه داشته باشیم که دریای سرخ و تنگه باب المندب، آبراه هایی هستند که در قالب آن ها 30 درصد از تجارت و ترافیک کانتینری جهان انجام می شود.

البته که حجم سالانه تجارت از آب های مذکور نیز چیز بیش از یک تریلیون دلار تخمین زده شده است. با این همه، انصار الله یمن به صراحت تاکید کرده که تا زمانی که جنایات صهیونیست ها علیه مردم و مقاومت فلسطین در نوار غزه خاتمه نیابد، هیچ کشتی صهیونیستی و یا وابسته به صهیونیست ها از امنیت در تنگه باب المندب و دریای سرخ برخوردار نخواهد بود. موضوعی که سبب شده شماری از شرکت های مهم کشتیرانی جهان نظیر "مرسک"، از تعلیق فعالیت های خود در دریای سرخ و تنگه باب المندب خبر دهند.

معادله ای که موجب شده تا این شرکت ها به مسیرهای جایگزین روی آورند و مجبور شوند قاره آفریقا را دور بزنند. معادله ای که هزینه های حمل و نقل و سوخت و دستمزد خدمه و بیمه کشتی ها را به نحو قابل ملاحظه‌ای افزایش داده است. با این همه، ائتلاف دریایی تحت رهبری آمریکا در دریای سرخ، به سه دلیل عمده محکوم به شکست است.

یک: عدم مشارکت بازیگران مهم منطقه ای
یکی از نکات مهم و قابل توجه در قالب ائتلاف دریایی آمریکا در دریای سرخ این است که به غیر از دولت ذره ای بحرین، هیچ کشور و دولت مهمی در سطح منطقه نظیر عربستان سعودی، مصر و یا امارات متحده عربی، حاضر به حضور در ائتلاف مذکور نشده است. البته که کنشگران مذکور دلایل خاص خود را نیز دارند. به عنوان مثال، سعودی ها و اماراتی ها نمی خواهند با عضویت در ائتلاف مذکور، بار دیگر شعله جنگ و درگیری میان آن ها و انصار الله یمن برافروخته شود و یمنی ها با توانمندی های قابل توجه نظامی خود به ویژه در حوزه های پهپادی و موشکی، آن ها را هدف قرار دهند.

البته که پیشتر شماری از مقام های ارشد انصار الله یمن به عربستان و امارات هشدار داده بودند که در ائتلاف دریایی آمریکا مشارکت نکنند. در عین حال، عدم عضویت مصر در ائتلاف مذکور نیز پالس های معناداری را مخابره می کند. در واقع، مصری ها از این طریق سعی داشته اند این پیام را ارسال کنند که به دنبال ایجاد درگیری های گسترده تر منطقه ای نیستند و در عین حال نمی خواهند جلوی راه تشکیلاتی(انصار الله یمن) بایستند که به دنبال حمایت از مردم فلسطین و توقف جنایات صهیونیست ها در نوار غزه است(این موضوع در جهان عرب برای آن ها هزینه‌زا است).

از این رو، عدم برخورداری ائتلاف دریایی تحت رهبری آمریکا در دریای سرخ از حمایت های موثر منطقه ای، از جمله دلایل ابتدایی و اصلی شکست و ناکامی ائتلاف مذکور است.

دو: درس نگرفتن آمریکایی ها از تجربیات تاریخی خود
این نخستین بار نیست که آمریکایی ها دست به ایجاد ائتلاف های اینچنینی می زنند. پیشتر در خلیج فارس نیز شاهد شکل گیری ائتلافی شبیه به آنچه آمریکا مایل به اجرایی کردن آن در دریای سرخ است، بوده ایم. البته که ائتلاف مذکور در دوره ریاست جمهوری ترامپ ایجاد شد و هدف اصلی آن نیز معطوف به ایران بود. با این حال، در آن دوره نیز ائتلاف مذکور خیلی زود شکست خورد و به کلکسیون ابتکارات شکست خورده آمریکایی ها پیوست. در عین حال، باید توجه داشته باشیم که سعودی ها نیز پیشتر یک ائتلاف عربی را در جریان جنگ هشت ساله تحمیلی خود به یمن ایجاد کردند که آن ائتلاف نیز هیچ دستاورد میدانی را برای آن ها به همراه نداشت و در نهایت آن ها را به سمت تنش زدایی با جنبش انصار الله یمن سوق داد.

در این چهارچوب، آنچه که بیش از همه در بحبوحه اجرایی شدن ائتلاف دریایی جدید آمریکا در دریای سرخ و تنگه باب المندب خودنمایی می کند، این است که آمریکایی ها و متحدان بین المللی شان هنوز از شکست ها و ناکامی های تاریخی خود درس نگرفته اند و به نحوی رفتار می کنند که انگار بارها و بارها سعی در تکرار اشتباهات گذشته دارند. از این منظر نیز، ابتکار جدید آمریکا که یک ابتکار آنی و بدون پشتوانه مطالعاتی است، همچون ابتکارات مشابه آمریکایی ها و متحدانشان، سرنوشت بهتری جز شکست و ناکامی نخواهد داشت.

سه: "چالشِ رژیم صهیونیستی" در قالب ائتلاف دریایی آمریکا در دریای سرخ
بر کسی پوشیده نیست که ائتلاف دریایی مطرح شده از سوی آمریکا در دریای سرخ کاملا در راستای حمایت های واشینگتن از رژیم اشغالگر قدس است و الا حوثی های یمنی به صراحت اعلام کرده اند که مشکلی با کشتیرانی بین المللی ندارند و آن هایی که بدون ارتباط با صهیونیست ها هستند، می توانند به راحتی به فعالیت های خود ادامه دهند. از این رو، اگرچه ائتلاف دریایی آمریکا در دریای سرخ معطوف به حمایت از رژیم صهیونیستی است با این حال، خودِ صهیونیست ها نمی توانند در آن عضویت داشته باشند.

دلیل آن هم روشن است، زیرا اگر در آن عضویت پیدا کنند، حتی 10 کشوری که تاکنون در ائتلاف مذکور عضویت پیدا کرده اند نیز بعید است در موضع خود ثابت قدم بمانند. اگرچه که صِرف حضور اسرائیل در این ائتلاف، مانع از این می شود که اندک امیدهای جهان غرب جهت توسعه ائتلاف مذکور به ویژه در میان دولت های عربی نیز بر باد رود. در عین حال، جنایات صهیونیست ها در نوار غزه به قدری عمیق و جانکاه بوده که با واکنش های منفی جامعه بین المللی همراه بوده و موجب برگزاری اعتراضات گسترده در اقصی نقاط جهان شده است.

حال اگر دولت های مختلف، بنا بر حضور در یک ائتلاف حمایتی از اسرائیل را داشته باشند، بدون تردید با واکنش‌های منفی از سوی افکار عمومی خود نیز رو به رو خواهند شد. معادله ای که عضویت آن ها در ائتلاف مذکور را به امری پرهزینه تبدیل می کند.