ظریف البته در مقابل این مسئله عقلانی هم قرار دارد که آیا اگر موشک‌ها و پهپادهای ایران نبودند؛ امروز با این "سیادت ایرانی" در منطقه و جهان مواجه بودیم یا کشور تبدیل به جولانگاه آمریکا و اشرار و داعش شده بود؟!

محمد جواد ظریف، وزیر سابق امور خارجه طی سخنانی در مجمع عمومی انجمن اسلامی جامعه پزشکی ایران گفته است: امروز در حال ورود به دنیایی هستیم که انسان‌ها در آن صاحب نقش هستند. بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان که از مردم بیگانه شده بود، سقوط کرد. این به خاطر یک فهم بود. قدرت وابسته در ایران که از حمایت بین‌المللی برخوردار بود به واسطه مردم سقوط کرد. جنگ به رغم برتری تسلیحاتی صدام، توسط مردم مورد مقاومت قرار گرفت.

او با اشاره به رخدادهای سال ۲۰۰۲ و احتمالات حمله آمریکا به ایران در آن مقطع اظهار می‌دارد: دو دلیل مطرح بود که چرا نباید به ایران حمله کرد؛ دلیل اول، دوازده سال قطعنامه‌های مکرر شورای امنیت سازمان ملل علیه عراق، جنگ با این کشور را موجه و کم‌هزینه می‌کرد. دومین دلیل هم این بود که جغرافیای وسیع ایران، همراه با مردمی که با حکومت هستند، باعث خواهد شد که نتوانیم به صورت برق‌آسا موفق شویم. لذا اینجا مردم بودند که سلاح ما را نجات دادند، نه سلاح ما که مردم را نجات دهد!

ظریف همچنین در ادامه تصریح می‌کند: ما پاسخ هر چیز را با پهپاد و موشک تصور کردیم اما در نظر نداشتیم که نفوذ با حضور متفاوت است. در جهان کنونی، دولت‌ها مهم هستند. البته نمی‌گویم که آمریکا افول کرده! آمریکا تا ۳۰، ۴۰ سال آینده قدرت بزرگی در دنیا خواهد بود اما دیگر قدرت هژمونیکی نخواهیم داشت، نه آمریکا و نه هیچ کشور دیگری.

او ادامه می‌دهد: نفوذ ما در منطقه برای ما مهم است اما به این شرط که نفوذ را با حضور اشتباه نگیریم. هیچ کشوری دوست ندارد که نیروی خارجی در خاک کشورش حضور داشته باشد. این مسئله را آمریکا متوجه شده و از سال ۲۰۰۴ به این سو از حضور فراری است. حضور هزینه‌آفرین است اما ما چون حضور را با نفوذ اشتباه گرفتیم، نفوذ را هم نفی می‌کنیم. نباید از آن سوی بام افتاد.

به گزارش ایلنا، این دیپلمات سابق تصریح می‌کند: نباید دیپلماسی را به میدان تقدیم کرده و ادبیات‌مان را نظامی کنیم. نگوییم قرارگاه دیپلماسی، نگوییم سردار دیپلماسی، ما واژگان‌مان را از دست داده‌ایم. خیال می‌کنند که اگر بگویند در سنگر هستند، قدرت دارند در حالی که قدرت، مردم هستند. قدرت بخش پزشکی ما هستند. بخش خصوصی و مردم هستند که این کشور را حفظ کرده‌اند. مردم را با مشت آهنین نمی‌توان حفظ کرد. خدا به رسول خدا می‌فرماید که رحمت بر تو که با این مردم، نرم هستی و اگر با آن‌ها برخورد تندی داشتی، از دور تو پراکنده می‌شدند.[۲]

*حتما اینطور است که مردم ستون قائمه یک نظام سیاسی هستند و حکومت و امنیت بدون مردم متصور نیست. لکن نباید از این گزاره نتیجه غیر منطقی گرفت!

آقای ظریف باید تجربه جنگ چالدران را در کتاب‌های تاریخی بخواند که چطور نبود اسلحه‌ی مناسب سبب شکست ایران شد.

انتظار است که وزیر سابق امور خارجه تجربه تلخ قحطی ایران در ابتدای قرن را هم ملاحظه کند و ببیند که چگونه ممکن است در بود مردم و نبود اسلحه؛ یک کشور در قحطی فرو برود و مردمان فوج‌فوج بمیرند.

او همچنین باید به این سوال پاسخ بدهد که امام راحل چرا می‌فرمود: اگر سپاه نبود کشور هم نبود.

ظریف البته در مقابل این مسئله عقلانی هم قرار دارد که آیا اگر موشک‌ها و پهپادهای ایران نبودند؛ امروز با این "سیادت ایرانی" در منطقه و جهان مواجه بودیم یا کشور تبدیل به جولانگاه آمریکا و اشرار و داعش شده بود؟!

پس نباید مسئله را تقلیل داد و همانند صفین، به بهانه قرآن حرف غیر قرآنی زد!

ظاهر مسئله اینست که ظریف هنوز به آن تور بازدید دفاعی که مقام معظم رهبری تأکید کرده بودند نرفته(!). لکن در نگاه بدبینانه مدام این احتمال نیز خود را به رخ می‌کشاند آیا حرف‌های ظریف ادامه همان خیانتی است که می‌گفت دنیای فردا دنیای موشک‌ها نیست و دنیای گفتمان‌هاست؟!

در بحث نفوذ و حضور هم متأسفانه باید گفت آقای ظریف متوجه بدیهیات نیست و فرق کشورگشایی و استعمار زایی را با "حمایت هژمونیک، حضور مستشاری و اجابت درخواست کمک" نمی‌داند.

و این از تألمات زمانه‌ی ماست که فردی واقعا و یا برای نهادینه کردن تمنیّات درونی خود؛ اینهمه واقعیت‌های تاریخی را نادیده می‌انگارد.