بخشی از تأخیرهایی که در ازدواج ها صورت می گیرد، مربوط به این است که برخی افراد اساساً تمایل ندارند که زیر بار مسئولیت بروند و به اصطلاح، دوست دارند سنین جوانی خود را بدون مسئولیت پذیری در برابر همسر و فرزند سپری کنند. به همین دلیل، مسأله را از اساس، پاک می کنند!
 

اخیراً ایرنا در گزارشی به نقل از محمد اسماعیل مطلق، رئیس دبیرخانه شورای عالی سلامت و امنیت غذایی کشور آورده است: «میانگین سن ازدواج در کشور برای خانم‌ها چهار سال و برای آقایان سه سال افزایش یافته است».

همه چیز را به گردن مسائل اقتصادی نیندازیم!

بدون شک بخشی از جوانان و کسانی که در سن ازدواج قرار دارند، به دلیل مسائل مالی و ناتوانی در اداره یک زندگی، ازدواج خود را به تأخیر می اندازند؛ اما منصفانه نیست که همه کاسه و کوزه ها را سر مسائل اقتصادی بشکنیم! اساساً بخشی از کسانی که دیر ازدواج می کنند، اتفاقاً از نظر مالی مشکل ندارند و چه بسا خودشان یا خانواده هایشان جزو قشر متوسط به بالا و ثروتمند هم محسوب شوند.

برخی افراد هم هستند که توقعات بیش از اندازه و افراطی در مورد زندگی دارند و گمان می کنند که از همان ابتدای ازدواج باید خانه در مناطق خاصی از شهر و همچنین خودروی مورد دلخواه خود را داشته باشند، خوراک، پوشاک و لوازم و اثاثیه منزل آنها باید بالاترین مدل باشد و ... تا ازدواج کنند. به همین دلیل وقتی درآمد ها با آن فضای خیالی که در ذهن دارند، تطابق ندارد، برای تشکیل خانواده اقدام نمی کنند.

در کنار اینها، بخشی از تأخیرهایی که در ازدواج ها صورت می گیرد، مربوط به این است که برخی افراد اساساً تمایل ندارند که زیر بار مسئولیت بروند و به اصطلاح، دوست دارند سنین جوانی خود را بدون مسئولیت پذیری در برابر همسر و فرزند سپری کنند. به همین دلیل، مسأله را از اساس، پاک می کنند!

در هر صورت، این سبک زندگی و تفکرات غلطی که در ذهن ها وجود دارد، به دلایلی مانند عدم آموزش صحیح، رفاه طلبی و عافیت جویی، تبلیغات مسموم، فضای چشم و هم چشمی، متأثر بودن از فضای مجازی و ... ممکن است به وجود آید و چنین چیزهایی نشان می دهد که راهکار فقط در حل مسأله اقتصاد نیست. اگر بهترین اقتصاد را هم داشته باشیم اما فرهنگ و سبک زندگی ناصحیح بر زندگی ها حاکم باشد قطعاً باز هم به مشکل خواهیم خورد.

در این جامعه، باید سن ازدواج پایین بیاید نه اینکه بالا برود!
اگر چرخی در فضای مجازی و حقیقی بزنیم و شرایط جامعه را در نظر بگیریم و در واقع، با توجه به شرایطی که امروزه دختران و پسران از سنین پایین در معرض آن قرار دارند، اتفاقاً ورود به مقوله ازدواج، حداقل برای بسیاری از آنها قید فوریت و وجوب دارد. حال در نظر بگیرید که این نیاز در موقع مناسب خود پاسخ داده نشود و سن ازدواج همین طور بالا رود. قطعاً هم برای جامعه و هم برای فرد و خانواده اش، عوارض و پیامدهای منفی به بار می آورد. هر چند که ممکن است گاهی اوقات حتی خود فرد هم نسبت به آن عوارض و پیامدها توجه نداشته باشد.

در هر صورت، همانگونه که افراد در مورد تشنگی و گرسنگی واکنش های متفاوتی نشان می دهند و میزان صبر و تحمل آنها با یکدیگر متفاوت است، در مورد موضوع ازدواج، نیازهای عاطفی و پاسخگویی به غریزه جنسی هم صبر افراد با یکدیگر فرق دارد.

ازدواج دیرتر و فرزند آوری کمتر
بدیهی است که وقتی سن ازدواج بالا رود، بخشی از خانواده ها به سمت چند فرزندی نخواهند رفت و به هر دلیلی به تک فرزندی راضی می شوند. البته در بعضی موارد مانند عارض شدن بیماری، ناتوانی و ...  ممکن است حتی شاهد همان تک فرزندی هم نباشیم.

برای اینکه دچار بحران جمعیتی نشویم باید بجنبیم
همانگونه که گفته شد، در بخشی از جامعه، علت بالارفتن سن ازدواج، مشکلات اقتصادی است. برای پایین آوردن سن ازدواج و برطرف شدن تهدید جمعیتی، در کنار فرهنگسازی که در نهادهایی نظیر آموزش و پرورش، دانشگاه ها، صدا و سیما، موسسات، مساجد و ... صورت می گیرد، مسئولین باید بیش از گذشته به موضوع ازدواج رسیدگی کنند.

البته در سال های اخیر قدم هایی برداشته شده است، اما تا حد مطلوب، فاصله وجود دارد. هر چند که وام ازدواج افزایش های قابل توجهی داشته، اما توجه کنیم که به همان میزان، هزینه های شروع زندگی هم افزایش قابل توجهی داشته است؛ مخصوصاً برای پسرانی که تازه ازدواج می کنند، مهیا کردن برخی شرایط مانند ودیعه و اجاره مسکن واقعاً سخت است. این موضوع در شهر های مختلف هم متفاوت است. برای مثال، طبیعی است که در شهر تهران تأمین ودیعه و اجاره مسکن قابل مقایسه با برخی شهرهای کوچک کشور نیست.

نتیجه اینکه هم نهادهای مسئول در زمینه اقتصادی و هم نهادهای متولی فرهنگ همه باید دست به دست هم کاری کنند که سن ازدواج به جای بالارفتن، پایین تر بیاید و گرنه با روند فعلی قطعاً در آینده دچار مشکلات فرهنگی و اجتماعی خواهیم بود و در کنار آن مشکلات مربوط به جمعیت را هم خواهیم داشت.