نگاهی به اسامی خارج شده از صندوق‌های اخذ رای به عنوان نمایندگان منتخب مردم که در رقابت با چهره‌های اسم و رسم‌دار توانستند بازی‌ را به نفع خود تمام کنند، نشان می‌دهد که فصل خشکیدن «چنارها» فرا رسیده است و این مردم هستند که انتخاب می‌کنند «چنارها» همچنان بر کرسی‌های تصمیم‌گیری باقی بمانند یا خیر؟

به گزارش ایسنا، انتخابات ۱۱ اسفند سال جاری در حالی در فضایی القا شده مبنی بر «رای ما اثری ندارد» و «رای بی رای» برگزار شد که نگاهی به اسامی خارج شده از صندوق‌های اخذ رای به عنوان نمایندگان منتخب مردم و در رقابت با چهره‌های اسم و رسم‌دار، نشان می دهد نه تنها رای دادن در بالا بردن افراد و رساندن آنها به مناصب مهم کشور اثرگذار است؛ بلکه شاید تنها مسیر برای ایجاد تغییر و تحول و اصلاح روندهای اشتباه گذشته همین شرکت در انتخابات باشد.

کما اینکه این چهره‌های اسم و رسم دار که به عنوان پدران معنوی جریانات سیاسی شناخته می شوند و در سرلیست‌های مختلف قرار داشتند؛ یا نتوانستند رایی به خود جلب کنند و یا درحالی اسامی‌شان از صندوق‌های رای خارج شد که تعداد آرای ماخوذه‌شان بسیار عقب‌تر از شهرت‌شان بود و این یعنی مسیر تغییر دقیقا از صندوق رای و مشارکت مردمی می‌گذرد.

چهره‌های شناخته شده‌ای نظیر محمدباقر نوبخت و یا علی مطهری که انتظار می‌رفت جزو چهار نفر نخست دارای بیشترین آرای خارج شده از صندوق‌ها قرار گیرند، اصلا رای نیاوردند و یا چهره‌ دیگری نظیر محمد باقر قالیباف که رئیس مجلس دوره یازدهم هم بود، پس از امیرحسین ثابتی چهارم شد. صندوق‌های رای مجلس خبرگان نیز وضعیتی مشابه داشت و فردی مثل آیت الله صادق آملی لاریجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، نتوانست مجددا در این مجلس حاضر شود.

نگاهی به اسامی دارای بالاترین آرای ماخوذه حاکی از آن است که نه تنها رای دادن در تغییر مسیر ریل گذاری کشور اثر گذار است؛ بلکه مردمی که پای صندوق رای می آیند بی‌توجه به چهره و میزان اعمال نفوذ سیاسی کاندیداها، با تفکر، با قصد و اراده تغییر و ایجاد تحول انتخاب می‌کنند که اینبار باید نماینده منتخب چه کسی باشد و چه کسانی را باید از دایره تصمیم گیری و تصمیم سازی خارج راند.

به طوری که کم اهمیت ترین مولفه در این بین، انتشار لیست‌های اصلی و فرعی متعددی بود که تنها با بالا و پایین کرد اسامی و تغییر سرلیست‌ها که عمدتا به یک جریان سیاسی اصلی معطوف می‌شدند. حال آنکه رشد هرچند اندک اما قابل تامل سواد سیاسی مردم مانع از بالا رفتن اسامی به ظاهر بزرگ شده است.

همچنین برخی اسامی به صرف حضور در لیست منتشر شده از سوی برخی افراد پرطرفدار و پر نفوذ در میان مردم، توانستند مضاف بر آرایی که مستقلا خودشان جذب کردند، آرایی را به سمت خود سرریز کنند. این امر نیز درست یا غلط خواست مردم بوده است و نشان می‌دهد «میزان رای ملت است» و نهایتا افرادی از لیست‌های مختلف بدون یا با سر لیست‌هایشان بالا آمدند که مردم انتخابشان کرده بودند.
فصل خشکیدن «چنارها» رسیده است؟

پیش از برگزاری انتخابات ۱۱ اسفند، حداد عادل در نشست خبری شورای ائتلاف نیروهای انقلاب اسلامی در پاسخ به سوالی درمورد اینکه چرا لیست های متعدد اصولگرایان منتشر شده است؟، گفته بود «همیشه در کنار یک چنار بلند چند پاجوش متعدد نیز زده می شود» و بعدها در اصلاح آن سخن خود توضیح داده بود «فهرست‌های خلق الساعه جعلی بود که در وزارت کشور به ثبت نرسیده است». با این حال صرف نظر از اینکه منظور دقیق از «پاجوش‌ها» چه بوده است، مساله اصلی «چنارهایی» هستند که خود را ذی‌حق در چیدن لیست‌ها، قرار گرفتن در سر لیست‌ها و کسب بالاترین آرا از دل صندوق‌های رای می‌دانند و تصور می‌کنند به صرف پدرخواندگی جریانات سیاسی، همواره غلتک انتخابات به سمت آنها خواهد چرخید.

درواقع پیشی گرفتن برخی اسامی در جذب آرای مردمی صندوق‌های رای از چهره‌هایی که خود را «چنار بلند» جریانات سیاسی اصلی حساب می‌کنند، شاید زنگ خطری است که فرا رسیدن فصل خشکیدن «چنارهایی» را گوشزد می‌کند که ذاتا نسبت به خشکسالی مقاوم‌اند.
«آمدم، نبودید، برگشتم»؛ مردم بدهکار شدند؟

در این بین «چنارهایی» هستند که پا را فراتر گذاشته و نه تنها خود را محق برای جای گیری در کرسی‌های تصمیم ساز کشور می‌دانند؛ تصور می‌کنند برای انتخاب آنها باید جبری وجود داشته باشد؛ گویی مردم برای رسیدن به سعادت باید این «چنارها» را انتخاب کنند و در غیر این صورت لگد به بختشان زده‌اند.

محمدباقر نوبخت، کاندیدای انتخابات مجلس دوازدهم از حوزه انتخابیه رشت و خمام و رئیس سازمان برنامه و بودجه دولت روحانی پس از رای نیاوردن در انتخابات ۱۴۰۲ در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر سابق) خطاب به مردم رشت نوشت: «پیامی به مردم فهیم زادگاه خودم… در تاریخ بماند. نگران شما بودم، آمدم. همه شما نیامدید. همچنان نگران، ولی با وجدانی آسوده، برگشتم. خدای مهربان نگهدارتان».
چهره‌هایی که طلبکارانه به انتخابات «آمدند» و مردمی که «رفتند»

چنین ادبیاتی بیشتر از آنکه نشان دهنده خیرخواهی این چهره‌ها برای مردم باشد؛ ادبیاتی طلبکارانه را تداعی می‌کند؛ گویی مردم برای رای ندادن به این چهره بدهکار هم شده‌اند که چرا رعیت‌ها کاری که ارباب از آنها خواسته است را به درستی انجام نداده‌اند.

به گزارش ایسنا، نتایج انتخابات اخیر و رای نیاوردن چهره‌ها و برخی «چنارها» نشان می دهد مسیر تغییر و ایجاد تحول تنها از صندوق رای می‌گذرد و دیگر بستن لیست‌ها با چهره‌های اسم و رسم‌داری که طلبکارانه به انتخابات آمده‌اند و تصور می‌کنند در دقیقه ۹۰ و حتی وقت اضافه محق جذب آرا هستند، کار ساز نیست و نهایتا این مردم هستند که تعیین می‌کنند چه کسی باید بر کرسی ارکان مهم کشور تکیه بزنند.