رژیم صهیونیستی در حالی گزینه‌های موجود برای حمله به ایران را بررسی می‌کند، که در آستانه‌ اشتباهی بزرگتر و بدتر است.
 

یقیناً آتش‌بس بدون تامین اهداف سران رژیم صهیونیستی از جمله آزادی گروگان‌ها، برچیده شدن حماس از غزه، بازگشت آوارگان به شمال سرزمین‌های اشغالی و استقرار حزب‌الله در شمال لیتانی، برای اسرائیل یک شکست بزرگ است. آن‌هم پس از این همه هزینه مادی و حیثیتی در غزه و لبنان متحمل شده است.

در واقع اشتباه بد نتانیاهو آن است که بدون فروپاشی مقاومت در غزه و لبنان آتش بس را بپذیرد. چراکه این به معنای آن است که تمام معادلات تحمیل شده از سوی مقاومت را پذیرفته است. معادلاتی که پس از طوفان الاقصی در مهرماه سال گذشته و وعده صادق 2 ، نظم منطقه‌ای را به نفع مقاومت دست‌خوش تغییر قرار می‌دهد.

اکنون رژیم صهیونیستی در حالی گزینه‌های موجود برای حمله به ایران را بررسی می‌کند، که در آستانه‌ اشتباهی بزرگتر و بدتر است. به گفته فرماندهان سپاه حمله رژیم صهیونیستی به ایران، پاسخی دردناک‌تر و سخت‌تر در پی خواهد داشت. عرض و طول کوچک رژیم صهیونیستی و محدودیت منابع آن به طوری که تعداد مراکز حساس انرژی اسرائیل از انگشتان دو دست هم تجاوز نمی‌کند، پاشنه آشیل این رژیم در مواجهه با ایران است. این باعث می‌شود که حتی پذیرفتن آمریکا برای ورود به جنگ منطقه‌ای، دردی از اسرائیل دعوا نکند. چراکه وعده صادق 3 ظرفیت این را دارد که اسرائیل را پیش از ورود آمریکا به جنگ به مرحله نابودی برساند؛ چون در عملیات های گذشته جبهه مقاومت رژیم به هفتاد سال گذشته و مرحال تاسیس خود رانده شد.

از طرفی سران رژیم هم اگر بخواهند پاسخ ایران را در منطقه و از طریق گسترش درگیری‌ها به سوریه، یمن و عراق بدهند، جز اینکه جبهه‌های جدیدی علیه خود ایجاد کنند، دستاورد دیگری نخواهد داشت. درگیر کردن سایر اجزاء مقاومت در نقاط دورتر، می‌تواند حملات پراکنده پهپادی و موشکی انصارلله و مقاومت عراق را به حملات پرحجم روزانه تبدیل کند. امری که جنگ را بیش از پیش با فرسایش مواجه کرده و قدرت چانه‌زنی مقاومت را در مذاکرات آتش بس آینده افزایش می‌دهد.

در این میان شاید تنها راه پیش روی اسرائیل قبول آتش بس با تمام اجزاء مقاومت، از غزه و کرانه تا لینان، عراق و یمن باشد. با این‌کار، هم اشتباه بزرگتر را مرتکب نشده، و هم فرصتی برای بازبینی و بهینه سازی راهبردهای امنیتی و نظامی خود، در عصر تازه و نظم جدید منطقه‌ای بدست می‌آورد. نظمی که پس از طوفان الاقصی شروع شد و با وعده صادق، پیکره آن مستحکم‌تر شد.