محمدحسين جعفريان
مرجع : روزنامه جوان

هفته گذشته دفتر حماس در تهران پيامي را به رسانه‌ها داد كه در آن از سخنان رهبر انقلاب در اجلاس «اساتيد جهان اسلام و بيداري اسلامي» به ويژه بخشي كه به قدرداني از استقامت و پايداري مبارزان فلسطيني مربوط بود، تشكر بسيار شده است.
طي چند ماه اخير، خاصه پس از آنكه حماس دفتر خود را از دمشق به قاهره و دوحه برد، رهبران اين گروه كمابيش حساب خود را از ايران اسلامي جدا كرده‌اند. در پي اين رفتار، ‌محافل داخلي هشدارهايي به دستگاه ديپلماسي كشور داده و از اين كج‌رفتاري گلايه كردند و خواستار اتخاذ مواضع هوشيارانه در قبال مسئولان حماس شدند.

دفتر حماس در تهران، پيامد اين كجمداري‌ها تلاش‌هاي بسيار كرده و مي‌كند تا همچنان مواضع اين گروه را در جهت همراهي و پاسداشت كمك‌هاي بي‌دريغ كشورمان نشان دهد. اما به نظر مي‌رسد بزرگان حماس چندان با مسئول دفتر خود در تهران همسو و هم‌نظر نيستند. چندي قبل «خالدمشعل» در كنگره سراسري حزب «عدالت و توسعه» تركيه شركت كرد. او در آنجا سخنراني كرد و القاب عجيب و غريبي به «رجب طيب اردوغان» داد. اين در حالي است كه ارتش تركيه آشكارا با رژيم صهيونيستي همكاري مي‌كند. آنها اعضاي القاعده را در سر‌تاسر جهان گزينش كرده و به سوريه منتقل مي‌كنند. به مرسي پيشنهاد عبور از حكومت اسلامي و بر‌گزيدن خط‌مشي لاييك داده و تمام سياست‌هاي حمايتي‌شان در فلسطين به حرف خلاصه مي‌شود. اما در عمل حاضر به دادن هر باجي براي عضويت در اتحاديه اروپا هستند.

در اين سو اما ايران از گذشته‌هاي دور با تمام توان از مبارزان فلسطيني حمايت كرده و حتي رهبر انقلاب بي‌هيچ واهمه‌اي در خطبه‌هاي نماز جمعه بر اين حمايت و همكاري و ادامه آن تأكيد كرد. دولت و مردم ايران تاوان سنگيني براي اين حمايت‌ها در طول چندين دهه پر‌داخته‌اند. كيست كه نداند فعاليت‌هاي هسته‌اي بهانه‌اي بيش نيست و اعمال شديد‌ترين تحريم‌ها به علت حمايت همه‌جانبه ما از مقاومت در منطقه ‌عليه رژيم‌صهيونيستي است. حتي اسد نيز در سوريه همين تاوان را مي‌پر‌دازد، اما سر‌ان حماس درست سر بزنگاه دمشق را تنها گذاشتند و با دشمنان سوريه به توافق رسيدند؛ رفتاري كه هر‌گز بعيد نيست در مقابل تهران نيز آن را تكرار كنند.

خالد مشعل، چند روز قبل و پس از آنكه در پي دوري ۴۵ ساله از زاد‌گاهش، وارد غزه شد در جمع ده‌ها هزار نفر مردمي كه پيروزي بر اسرائيل را طي جنگ هشت روزه و با كمك موشك‌هاي دور برد ايراني جشن گرفته بودند، سخنراني مبسوطي كرد. او از همه و خاصه تركيه كه هيچ نقشي در اين پيروزي نداشت تشكر كرد، اما هيچ نامي از ايران نبرد. آيا زمان آن نرسيده است كه دستگاه ديپلماسي ما هزينه و فايده حمايت بي‌دريغ را از حماس در معادلات بين‌المللي خود لحاظ كند و در صورت لزوم در اين روند تجديد نظر نمايد؟