مي گويند، برخلاف آنچه از ظواهر پيداست، ناتو هم مدام در حال يادگيري است و از كرده هاي خودش درس مي گيرد!
به اين ترتيب، در سايت «موندياليزاسيون» مي خوانيم كه ناتو مركزي براي اين منظور داير كرده كه «مركز آموزش دروس و تحليل هاي مشترك» (جاليك) نام دارد و در واقع نوعي «مدرسه» است كه در آن درس هاي گرفته شده از عمليات متعدد ناتو، آموزش داده مي شود. مثلا اين كه، ناتو بايد چطور بهتر بجنگد! و تعريف مي كنند كه، در اوايل جنگ با ليبي در مارس 2011، مركز «جاليك» تيمي از تحليلگرانش را به مركز فرماندهي متحد در «ناپل» فرستاد تا عمليات را از آنجا دنبال كنند. و بعد، درس هاي گرفته شده در گزارشي ارائه شد كه در «نيويورك تايمز» هم به چاپ رسيد.
حالا، متحدان- به خصوص اروپايي- چه چيزي را بايد از اين درس ها ياد بگيرند؟ اين كه، جنگ عليه ليبي آن عمليات نمونه اي كه همه تصورش را مي كردند، نبوده و كاستي هاي زيادي داشته است! و اين كه، متحدان اروپايي و همينطور كانادا زيادي روي آمريكا حساب مي كردند. و حتي، با كمك آمريكا هم ناتو فقط 40 درصد هواپيماهاي لازم براي جنگ الكترونيك را در اختيار داشته... و آمريكا بوده كه تقريبا كل مهمات هدايت شونده پيشرفته (7700 بمب و موشك) را در اختيار متحدان قرار داده است. براي همين هم بود كه رئيس جمهور «اوباما» كه قصد جبران اين كاستي ها را داشت، از پنتاگون خواست گزينه هاي نظامي اوليه را در سوريه تدارك ببيند. حالا، بايد گفت كه عمليات نظامي در سوريه چالش بزرگ تري براي آمريكايي ها و ناتو به حساب مي آيد، چرا كه سوريه از نيروهاي مسلح و سيستم هاي دفاعي قوي تر و مؤثرتري برخوردار است كه نابود كردن شان از طريق حملات هوايي دشوارتر است! نتيجه اين كه، براي حمله به سوريه متحدان اروپايي و كانادا بايد به طور كامل روي توانايي هاي آمريكا حساب كنند! بنابراين، اين متحدان براي تدارك اين جنگ و جنگ هاي آتي تلاش مي كنند تا توانايي هاي نظامي شان را بالا ببرند. در همين چارچوب هم هست كه توافق فوريه گذشته براي ايجاد سيستم «اتحاد نظارت زميني» در «سيگونلا» (سيسيل) امضا شد تا به كمك پهپادهاي «گلوبال هاوك» كه در اين پايگاه قرار دارند، چارچوب دقيقي از كشورهايي كه بايد مورد حمله قرار گيرند، دست ناتو بيايد. به هر حال، مي گويند «شاگرداني» كه در اين امتحان موفق شوند، مي توانند به جنگ بعدي بروند!
¤ سرويس خارجي كيهان