در تاریخ مدرن ایران هیچ زمانی را نمی‌توان یافت که مصلحت بر آبرو پیشی گرفته باشد. غرب این مفاهیم را به سختی درک می‌کند.

 جام سیاسی: پایگاه آمریکایی "استار تریبون" (startribune) در تحلیلی به بررسی مواضع ایران و غرب در خصوص برنامه هسته ای کشورمان پرداخت.

استار تریبون می نویسد: «اگر لازم باشد اوباما دو کلمه فارسی را یاد بگیرد تا ایران را بهتر بشناسد، آن دو کلمه "مصلحت و آبرو" است. در طول این ۳۴ سالی که از شروع انقلاب اسلامی می‌گذرد، "مصلحت" ستون تصمیم‌گیری‌ها بوده است، اما در چارچوبی که به رهبران ایران اجازه بدهد آبروی خود را حفظ کنند. اگر قرار باشد برای بن‌بست هسته‌ای قطعنامه‌ای صادر شود باید این دو مفهوم را در نظر داشت.»

این پایگاه آمریکایی با یادآوری قطعنامه آتش بس میان ایران و عراق می نویسد: «در سال ۱۹۸۸ ایران پس از هشت سال جنگ با صدام، آتش‌بس سازمان ملل را پذیرفت، چون به مصلحت کشور بود. مهم این بود که عراق از خاک کشور رانده شده بود و ایران می‌توانست ادعای پیروزی کند.»

به نوشته استار تریبون «در طول هزاران سال، فرهنگ ایران با سنت "افتخار و احترام" شناخته شده است. در تاریخ مدرن ایران هیچ زمانی را نمی‌توان یافت که مصلحت بر آبرو پیشی گرفته باشد. غرب این مفاهیم را به سختی درک می‌کند. این موضوع خصوصا تحت ریاست جمهوری "جرج بوش" به چشم می‌خورد که در پاسخ به "موافقت تاکتیکی ایران نسبت به حمله آمریکا به افغانستان" این کشور (ایران) را یکی از محورهای شرارت خواند.»

استار تریبون در ادامه یادآور می شود: «پس از حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳، سفیر سوئیس در ایران یک طرح توافقنامه جامع با تهران را به دست واشنگتن رساند که همه‌چیز را از برنامه هسته‌ای تا حمایت این کشور از گروه‌های شورشی در منطقه پوشش می‌داد. به رغم این قدم مهم، با ایران به سردی برخورد شد. گفته می‌شود که "دیک چنی" معاون "جرج بوش" این ابتکار را نمی‌پذیرد و می‌گوید ما با "شیطان" گفت‌وگو نمی‌کنیم.»

اشاره استار تریبون به نامه جنجالی 2003 دولت خاتمی به آمریکا می باشد که به واسطه گری "تیم گولدیمن" سفیر وقت سوئیس در تهران و به قلم وی نوشته شد. گلمدن در این نامه اظهار می دارد که پس از یک گفتگو طولانی با صادق خرازی این نامه نوشته شده است.

آقای خرازی در اینباره می گوید: «در سال 2003 ديوار بي اعتمادي بلندي ميان ايران و آمريكا وجود داشت و هر لحظه ممكن بود آمريكا به ما حمله كند[!]، به همين خاطر به پيشنهاد من دولت هشتم نامه اي به آمريكا نوشت و همراهي اش با برخي سياست هاي خاورميانه اي آمريكا مثل سازش در فلسطين [قطع هرگونه کمک مادی به فلسطینیان و قبول مرزهای 1967] و لزوم تبديل حزب الله لبنان به يك حزب سياسي و شفاف سازي فعاليت هاي هسته اي ايران را اعلام كرد.»

وي افزوده است: «اما ديوار بي اعتمادي ميان ايران و آمريكا به قدري بلند بود كه آمريكايي ها حتي نامه را بررسي نكردند.»