به گزارش ايسنا، اين گزارشگر مالديوي كه ظاهرا آشنايي چنداني با موازين حقوقي ندارد يا در خوش‌بينانه‌ترين حالت، تحت تاثير و فشار آمريني است كه وي را مامور كرده‌اند، عادت به نوشتن گزارش‌هايي غير مستند دارد و دامن قلم خود را به نگارش مطالبي اپوزيسيون‌پسند يا همسو با خواست گروه‌هاي تروريستي ناقض حقوق بشر همچون منافقين لكه‌دار مي‌كند.

 

او كه به منظور تهيه گزارش هيچ زحمتي براي مطالعه دقيق وضعيت حقوق بشر در ايران به خود نمي‌دهد، پيش از ارائه گزارش به كميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد، آن را در اختيار رسانه‌هاي نظام سلطه از جملهBBC قرار مي‌دهد؛ چنانكه گزارش مقطعي او اواخر مهرماه سال جاري پيش از ارائه به كميسيون، در BBC منتشر شد و گزارش دوم نيز كه قرار است فردا ـ دوشنبه ـ به كميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد ارائه شود، در اختيار اين شبكه قرار گرفته است.

 

احمد شهيد، در هر دو گزارش بدون توجه به مستندات فني و مستدل جمهوري اسلامي در خصوص وضعيت حقوق بشر در ايران، با سياسي‌كاري هر چه تمامتر و در پي سفر به برخي كشورها و ارتباط با برخي گروه‌هاي تروريستي از جمله منافقين، اطلاعاتي را كسب كرده و اين اطلاعات مغرضانه، كذب و غير حقوقي را به شكلي غيرمسئولانه بازتاب داده‌ است؛ به نحوي كه بدون توجه به پاسخ مستند و دقيق 300 صفحه‌اي جمهوري اسلامي، بر اظهارات سياسي و خالي از وجه افراد و گروه‌هاي مخالف نظام تمركز كرده و با برجسته‌سازي آنها، گزارشي 36 صفحه‌اي تهيه كرده است.

 

گزارش "شهيد"، مصداق بارز Copy – Paste در عرصه گزارش‌نويسي است. او تمام اطلاعات و داده‌هاي موجود در سايت‌هاي مخالف نظام را كپي كرده و آنها را در گزارش‌هاي خود آورده است؛ اطلاعاتي كه بدون هيچ سند و مدركي در سايت‌هاي بي‌نام و نشان و با اهداف مشخص درج شده است.

 

ايران همواره بر ضرورت توجه به موازين فني و تخصصي گزارش‌نويسي گزارشگران حقوق بشر در چارچوب UPR تاكيد كرده است اما گزارشگر ويژه حقوق بشر در ايران، كارنامه خوبي در اين زمينه از خود به جاي نگذاشته و شاهد اين مدعا نيز دو گزارش خالي از محتوا و بي‌وزن اوست.

 

يكي ديگر از اشكالات گزارش احمد شهيد، عدم توجه او به شرايط كشورمان از جمله فرهنگ اسلامي جامعه ايراني است. در اين زمينه بايد گفت او نه‌تنها بدون توجه به اين شرايط فرهنگي اقدام به تهيه گزارش كرده، بلكه با پشت كردن به آنچه كه خود نيز بايد ظاهرا به آن معتقد باشد ـ چون نام مسلمان را يدك مي‌كشد ـ و همچنين بي‌اعتنايي به منشور حقوق بشر اسلامي معروف به منشور قاهره نسبت به برخي اصول مسلم دين مبين اسلام نيز جفا كرده و به عنوان مثال مدعي نقض حقوق همجنسبازان در ايران شده است.

 

در مجموع اگر چه از افرادي مانند "شهيد" كه به نوعي دست‌نشانده، مامور و معذور هستند انتظاري جز دروغ‌پردازي در راستاي تحقق اهداف كشورهاي سلطه‌گر نمي‌رود اما به نظر مي‌رسد كه يك نهاد حقوقي بين‌المللي مانند كميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد، بايد شأن و جايگاهي فراتر از يك ابزار براي اجراي نيات سياسي قدرت‌هاي پوشالي براي خود قائل باشد و آبروي خود را در مسير اجراي سناريوهاي از پيش‌نوشته "احمد شهيد"ها هزينه نكند تا ملت‌ها بتوانند به اين نهاد، به چشم يك ملجاء با صبغه علمي كه در جهت صيانت از حقوق انسان‌ها گام برمي‌دارد، نگاه كنند.