به گزارش فارس "بنیاد هریتیج" در مقاله‌ای به قلم "جسیکا زاکرمن" با اشاره به روابط خوب ایران با کشورهای آمریکای لاتین، کشور بولیوی را جدیدترین دوست ایران نامید که علاوه بر پوشش دیپلماتیک و حمایت بین‌المللی، دسترسی بلند مدت ایران به مواد راهبردی نظیر "اورانیوم" را نیز فراهم می‌آورد.

* رابطه ایران و بولیوی همواره روند رو به رشدی داشته است

از زمان اولین دیدار  احمدی‌نژاد از بولیوی در سال 2007، رابطه میان احمدی‌نژاد و "اوو مورالز" رئیس‌جمهور بولیوی همواره روند رو به رشدی داشته است. حتی اندکی قبل، این دو با هم در تهران فوتبال بازی کردند. واضح است که روابط میان ایران و بولیوی در حال عمیق‌تر شدن است.

ماه می گذشته بود که "احمد وحیدی" وزیر دفاع ایران برای افتتاح یک دانشگاه نظامی بلوک "آلبا" به شهر "وارنس" بولیوی سفر کرد. آلبا یک بلوک 8 عضوی است که توسط "هوگو چاوز" رئیس جمهور ونزوئلا و فیدل کاسترو رهبر پیشین کوبا، تاسیس شد و همواره روابط نزدیکی با ایران داشته است. اما حالا به نظر می‌رسد که ایران از نقش یک نظاره‌گر بیرونی صرف خارج شده و حداقل بخشی از سرمایه راه‌اندازی این دانشگاه نظامی را تامین کرده است.

کارشناسان بر این باورند که حتی اگر این حمایت مالی خیلی هم زیاد نباشد، ایران بین 50 تا 300 نفر از اعضای سپاه پاسداران را برای تدریس به بلیوی فرستاده است. این اخبار در راستای هشداری است که پنتاگون در سال 2010 نسبت به افزایش تعداد نیروهای سپاه قدس در آمریکای لاتین داده بود.

* ونزوئلا و بولیوی منابعی راهبردی برای ایران خواهند بود

اما این حتی نیمی از این روابط نیز نیست. آنطور که "ایلان برمن" معاون ریاست‌جمهوری در شورای سیاست خارجی آمریکا توضیح می‌دهد، حضور ایران در مدرسه آلبا تنها بخش بسیار کوچکی از روابط ایران و بولیوی است. برمن اینطور ادامه می‌دهد: در حقیقت، کارشناسان منطقه‌ای اکنون اینطور برآورد می‌کنند که بلیوی می‌تواند نهایتا به اندازه ونزوئلا برای ایران تاثیرگذار باشد، و هر دوی این کشورها منابعی راهبردی برای گسترش برنامه هسته‌ای و همچنین افزایش فعالیت‌های نامتقارن این کشور(ایران) در آمریکای لاتین خواهند بود .

به نظر می‌رسد جای شکی نیست که بولیوی برای دوستی با ایران آماده و منتظر است، به این ترتیب، ایران علاوه بر پوشش دیپلماتیک و حمایت بین‌المللی، دسترسی بلند مدتی نیز به مواد راهبردی نظیر "اورانیوم" می‌دهد. در حقیقت شک اصلی در این است که آیا آمریکا این واقعیت را در نظر می‌گیرد یا خیر.