تبيين: حضرت ابالفضل(ع) ساليان متمادي با حضرت علي و امام حسن و امام حسين(عليهم السلام ) محشور بود، اما سخنان زيادي از ايشان نقل نشده است....

حجت الاسلام والمسلمين دكتر سليماني در گفتگو با خبرنگار تبيين( انجمن فارغ التحصيلان موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره)) گفت: عليرغم اينكه قمر بني هاشم ساليان متمادي با حضرات معصومين امام علي و امام حسن و امام حسين(عليهم السلام) محشور بوده است، اخبار تاريخي زيادي در مورد شخصيت ايشان وجود ندارد، مگر در لابلاي تاريخ و در خلال حادثه عاشورا.

وي سكوت و عدم نمود گفتاري ابوالفضل(ع) در جامعه را سكوتي معنادار دانست و ادامه داد: ابالفضل العباس(ع) به گواه امام صادق(ع) داراي بصيرت قوي و كامل بود و زماني به ابي عبدالله(ع) پيوست كه حتي ميان خاندان بني هاشم نيز بر سرجنگ با يزيد و همراهي با حسين(ع) يا انتخاب راهي ديگر براي مقابله با يزيد، اختلاف بود، اما ابالفضل نه تنها خودش با حسين(ع) همراه شد، بلكه برادران خود را به همراه آورد، چرا كه تاريخ كربلا مشخص كرده است كه برادران ابالفضل از وي حرف شنوي داشتند و تابع نظر وي عمل مي كردند و لذا با خواست وي ، برادرانش در كربلا زودتر به ميدان رفته و شهيد شدند.

دكتر سليماني با اشاره به اينكه عباس(ع) با بصيرت خود در عصر پيچيده ترين فتنه ها براي محو ولايت و اسلام ناب، راه صحيح را انتخاب كرد، افزود: در اين فتنه پيچيده حتي بزرگاني از بني هاشم اشتباه كردند، اما ايشان ايستادگي و استقامت در راه حق داشت.

عضو هيئت علمي موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) با اشاره به استقامت ابالفضل (ع) در مسير حق ابراز داشت: علمداري از روي حساب بود و علم به دست افرادي داده مي شد كه داراي استقامت زيادي بودند، چرا كه افتادن علم موجب نااميدي و ضعف لشگر مي شد و به خاطر وجود ايستادگي و استقامت عباس بود كه امام حسين(ع) ، قمر بني هاشم را علمدار خود قرار دادند.

وي با اشاره به جايگاه ابوالفضل(ع) در بين بني هاشم گفت: هرچند تاريخ كمتر از وي ثبت كرده، اما از لابلاي تاريخ مي توان به جايگاه رفيع ابوالفضل (ع) در بين بني هاشم پي برد، چرا كه در شب عاشورا بعد از سخنراني ابي عبدالله(ع) اولين كسي كه لب به سخن گشود و سخنراني كرد و اعلام وفاداري به حسين بن علي(ع) كرد، ايشان بود و بعد از ايشان افراد ديگر به نوعي سخنان ايشان را تكرار كردند و همين مسأله نشان مي دهد كه ايشان در بين بني هاشم جايگاه ويژه اي داشته است، كه اگرچنين نبود، به عنوان اولين نفر سخن نمي گفتند.

دكتر سليماني با طرح اين سئوال كه چرا حضرت عباس(ع) با اين عظمت و جايگاه، نمود اجتماعي و سخنراني از وي در تاريخ ثبت نشده است، ادامه داد: ابوالفضل(ع)، طعم فرهنگ خاندان علي(ع) و فرزندان فاطمه(س) را چشيده بود و همانگونه كه حضرت علي(ع) با وجود فصاحت و بلاغت تام، در زمان نبي(ص) ظهور و بروز اجتماعي نداشته و همچنين امام حسن (ع) و امام حسين(ع) در زمان حضرت علي(ع) خطبه و نامه و سخنراني اي نداشته و امام حسين نيز در ده سال امامت برادرشان، سكوت كرده و ظهور و بروز اجتماعي نداشتند، حضرت ابالفضل (ع) نيز، با وجود اينكه در زمان علي(ع)، امام حسن(ع) و امام حسين(ع) بودند، سكوت كرده و ظهور و بروز اجتماعي نداشتند و اين چيزي نيست، به جز رعايت ادب و احترام حضور ولي خدا، يعني ابالفضل همان شيوه و خصلت پدر بزرگوار و برادران معصومشان را داشتند.

وي افزود: همانگونه كه در ديگر فرزند زهرا(س)ٰ، يعني حضرت زينب (س) همين مطلب را مي بينيم و تا حسين(ع) زنده بود، سخنراني نداشت ، اما غروب يازدهم با سخنراني خود، همگان را مبهوت مي كند، و در واقع اين خانواده همگان بليغ و فصيح بودند.

دكتر سليماني به ولايتمداري ابوالفضل(ع) اشاره كرد و سكوت ابوالفضل را ناشي از ولايتمداري اش خواند و خاطر نشان كرد: برخي هياهوي ظاهري دارند، اما ابوالفضل(ع) با ظاهري آرام، تابع محض امام زمان خود است و هرجا او دستور بدهد، شمشير مي كشد، سكوت مي كند، صلح مي كند يا سخن مي گويد و عليرغم اينكه ياور دوبرادر خود به عنوان امام زمان خود بود، كمالي را بالاتر از پيروي از آنها نمي بيند، ولو اينكه كسي در ظاهر او را نشناسد ، اما او به فرمايش امام سجاد(ع) داراي مقامي رفيع در بهشت است كه شهدا به مقامش غبطه مي خوردند.